شاهزاده محمد بن زید (ع

یادش بخیر کودکی چه زود گذشت . آن روزها زمان درو کردن گندم پدرانمان شب دره ها را تیز می کردند برای درو . صبح که می شد افتاب نزده به سر زمین می رفتند و مشغول درو کردن می شدند کم کم به افراد داخل زمین اضافه می شد عمو -پسر عمو و ... دوستی -همت و با هم بودن در اوج خود بود همه به کمک هم می رفتند تا بتوانند در کنار هم بر خستگی غلبه و رفاقتها را نزدیکتر کنند این بود حاصل تلاش آنان .برداشت بهانه ای بود برای در کنار هم بودن و از بین رفتن کدورتها ما آن زمان در عالم کودکی بوده ایم و نمی دانستیم در این همت چه چیزی نهفته است  اما حال دیگر بهانه ای نیست تا در کنار هم باشیم  و کدورتها را از بین ببریم . 

امام حسن عسکری ع می فرماید

هرکه بذر خوبی بکارد . شادمانی درو کند و هر که تخم بدی بیفشاند .پشیمانی درو می کند